ÜŞÜDÜN MÜ ANNE

hani
ölmeyecektin
hani
yastıksız başını toprağa koymayacaktın anne

bu zamansız gidiş niye
baharda açacak erik çiçeklerini
yazın sürgün sürgün sevdaları
güzün kasımpatıları sevecektin anne

şaka diyesim var
mevsim kış da değil ama
beyaz çarşaflar örtmüş üstünü
ellerin soğuk
yoksa üşüdün mü anne

pembe yanakların solmuş
neden hiç gülmüyorsun
gözlerimden akarken yaşlar
neden silmiyorsun anne

beni terk edip de nereye gidiyorsun
hani özlemler acıdır
jilet yarası gibi kanatır derdin
öyleyse şimdi neden çaresizliğim oldun
neden özletiyorsun anne


ne zaman sızlasa yüreğim
ne zaman kırılsa kanatlarım
bülbülün güle dadandığı gibi
cennet kokuna dayanamaz
koşar da sana gelirdim anne

yaban güllere emanet edip de gittin ya
onları sen diye seveceğim
gidip de gelmeyen baharları
amber kokulu saçlarını özleyeceğim
çaresizce özlenenler gibi özleyeceğim anne

Efkan ÖTGÜN