Kuşlar ve kalpler !...
İkisinin de yüreği
Bir ilgi karşısın da
Pır pır eder !...
Anlaşılmaz lakin,
Seveni her güzel şey etkiler
Sen mi kuş,
Yoksa kuş mu sensin ?
Anlamlar birbirinin içine girer
Ama yine de seven buna “umut” der…
**
Umut !...
Hem mutluluğu, hem yaşamayı
Büyütüp besler
Umudu el de eden bir insan
Sevdikçe sever
Hep sever !
Ve öylesi biri aynı,
Ölümcül bir telaşa benzer…
***
“ama bilirsin
ilk fırsatta kanadından vuracaklarını
ilk mavini siyaha boyayacaklarını
bilirsin de neylersin
yüreğin atmasın mı...”
***
Madem ki,
Biteviye o atan yürek sensin
Madem ki her acıya tedariklisin
Başka çare yok;
Ölüm bile olsa ucunda,
Seveceksin ?!....
***
Müthiş bir finaldi !
Sanki uçsuz bir anlam ordusuydu
Lakin son sözün içi dopdoluydu !
Kutluyorum bu,
Her satırınızı, her duygunuzu !!!...