Her ayrılık açıyor, yürekte derin bir yara
Bir yanım karanlık şimdi,diğeriyse sanki harabe
Doğar güneş yine ufuktan, ışıkları saçmaz neşe
Ne diyelim bu hâle, düştük amansız ahvale.

Olmadığı yerde sevginin, zenginlikler ne anlamsız
Sanki esir olmuş insan, zamanı yaşar zamansız
Atmaz nabız, ne de ses gür , insan olmalı hep özgür
Çöle döner yoksa yaşam, sevgisiz kalır nefessiz.

Amaçsızsa koşturmaca, boşa akar alından ter
Bir tek o gözler verir bana hem ışık, hem de fer
Bir onlardır onlar, tutar beni dimdik ayakta
Kabuslar çevrelemiş , loşluklarsa her bir yanda
Ya o bakışlar da olmasa, kalmazdı hayatta cevher.

Açılsın kapıları umudun, onsuz yaşanmıyor usta
Olmasın ne para, ne makam, hepsi zaten angarya
Sevsin seni seven, sen olduğun için ; ki işte budur aranan
Gerisi anlamsız ;zırva, riya, yalan,yalan.

Ne müebbetler bozar o zaman bekleyişi
Ne nifaklar olur engel, yeterki gel, gel
Yiğit adamdır, bekler ebeden sevdiğini
Yok gerek yolun düzüne, gideriz o zaman alabildiğine
Çıkarız bu ahvalde diklere, ineriz dipsiz derinlere.

Sevgidir en güçlü her daim, yaslan
Sevilmektir kuvvet veren, esaretleri de kıran
O halde sev seveni, alabildiğine yaşa
Aksın gözyaşları bırak, yeterki olsun sevinçten.

Hey gidi Karadeniz, sevdaların ulaşılmaz,
Masal gibi bir dünyaki, sevmelere de doyulamaz
Böyle olsun sevgilerim, yergilerim de en büyük
Yaşanacaksa bu hayat, iz bıraksın yürekte ve derin
Aşk ki yaşanırsa kalplerde, izi kalır muhabbetle zihinlerde
Gir bir yoldan sen de gönle, kalmasın sırtında bu yük
Sevmek, sevilebilmek, ölüme rağmen ölümsüzlük…

Oğuzhan KÜLTE