Ümitsiz olsa bile, çıktık bir kere yola,
Artık sen de öğrendin, gizli saklı kalmadı.
Hiç boş yer bırakmadın gönlüme dola, dola,
Teselli niyetiyle ne koyduysam almadı.


Hassaslaştım bu sıra; bulut, bulut gözlerim,
Yağmur olur çiseler göz yaşlarım akarak.
Ne kadar gizlesem de; ele verir sözlerim,
Aşkı inkar edemem gözlerine bakarak.


Düşünceler incelir fikrimin tornasında,
Sonra karışır gider karanlık gecelere.
Kendimi de kaybettim zamanın aynasında,
Zaten sır dolu idim, döndüm bilmecelere.


Gün kısalır zamanla, benim derdim hep uzar,
Bir yerinden kopacak çekilmesi zor çile.
Çatlamış gönül küpü, her yanında dert sızar,
Sırları ifşa edip, verir mi beni dile?


Çatlak gönül küpüne, ne koysam boşa gider,
Şimdi anladın mı bak! Sevdanı taşıyamam.
Belki gençlik çağında her gülüş hoşa gider,
Aldığım bu veballe bir ömür yaşayamam.


Bırak kendi haline, zaman her derde ilaç,
Biraz üzülsen bile, gün gelir unutursun.
Gönlünü bana değil, seni anlayana aç!
İçindeki yangına su döker kurtulursun.




Sabri Koca