Garip geldin dünyaya, yine garip gidersin,
Huzurlu yaşasan da, savrularak çökersin.
Özü doğru olanlar hata yapmaz mı dersin?..
Sevincinden uçarken, yorularak çökersin.


Güvendiğin ne varsa, elinden çıkıp gider,
Sevmediğin ne varsa gelip kapında biter,
Kovsam gitmez dediğin, onlar bile terk eder,
Vefasız çıkanlara kırılarak çökersin.


Dost diye güvendiğin çeker alır malını,
Yamyamlar kapışırlar konağını, yalını,
İşte o an kırarlar gövden ile dalını,
İhanetin harcına karılarak çökersin.


Bir zamanlar sofranda doyar idi muhtaçlar,
Şimdi sen de muhtaçsın, garip bekleşir açlar,
Bir gecede ağarır o sakallar, o saçlar,
Bembeyaz kefenlere sarılarak çökersin.


Ateş basar her gece, dilin damağın kurur,
Söylemek istesen de gelir boğazda durur,
Bakarsın son darbeyi ummadıkların vurur,
Koca çınar misali yarılarak çökersin.


Gözünü sakınmazken ne daldan ne budaktan,
Kötü söz çıkmaz iken ağızdan ve dudaktan,
Ok dahi taşımazken sırtındaki sadaktan,
Bir zalimin okuyla vurularak çökersin.


Herkes çeker elini, kalırsın tek başına,
Hürmet dahi edilmez ilerleyen yaşına,
“Kimsesizdi” yazarlar, belki mezar taşına,
Gülmeyen talihine darılarak çökersin.




Sabri Koca