KAN AĞLIYORMUŞSUN

ille de gitmek mi istiyorsun
hadi durma
topla tası tarağı
küfende biriktirdiğin günahlarınla git
git gidebildiğince uzaklara

yüreğinde eğreti duran aşkla
güzergahın doğru olsa bile
varış noktan cehennemdir

sen ki sevgiden yoksun büyüdün
sen ki ihanetten devşirilmiş aşklar yaşadın
gel sığın katline ferman çıkardığın aşkların merhametine

sahi nasıl da gözlerinin içi parlamıştı
“ben nice adamlar öldürdüm”
“nice ölüler taşıyorum içimde” dediğinde

hemen
ertesi gündü
uğradım o mezarlığa
boş mezarların içinden arşa ulaşan çığlıklar
çarparak yüreğinin duvarlarına
yankılanmıştı yüreğimde

içimde yarattığım bir meleğin
nasıl da bir şeytana dönüştüğünü öğrendiğimde yıkılmıştım

gözlerden uzak
kuytu bir köşede
dikenler arasında kazdığın mezarı gördüm
en karanlığından bir cehennem gibi

istemsizce olsun dedim
varsın olsun
o ki içinde bana bir mezar kazdı
o ki aşka değil
ihanete inandı
öyleyse ben bütün günahlarımın ağırlığıyla gömülmeliyim

görsün ki cehennemi yaşamak fiili ölümle değil
yürekte sancılarla
tertemiz bir aşkın ağırlığını ebediyen taşımak olduğunu

derken
örtüldü üstüm
ve tavanı delinmişçesine mezarım
kan damladı üzerime

meğer
kan ağlıyormuşsun gittiğin günden beri

Efkan ÖTGÜN