seni de affettim kalbim;
hasreti de, yalnızlığı da, hüznü de
yağmuru da afettim, dağları da, çölleri de,

yılanları da afettim kalbim;
iki ayaklı, çatal dilli olanları da
çıyanları da afettim, çakalları da, tilkileri de,

riyakârı da afettim kalbim;
hilebazı da, sahtekârı da
bestekârı da, işvekârı da, cilvekârı da

ben kimleri affetmedim ki kalbim,
hacıyı da, hocayı da, kocayı da;
bacıyı da, acıyı da,

geceyi de affettim kalbim
heceyi de, tümceyi de, günceyi de
işkenceyi de, kelepçeyi de

seni de affettim kalbim;
hanı da hancıyı da,
yolu da yolcuyu da

seni de affettim ömrüm
azrail’i de, eceli de
israifil’i de, suru da

kıyametimizi de affettim kalbim
sıratımızı da beratımızı da,
kahrımızı da cevrimizi de

seni de affettim canım kendim
gözyaşımı da söz yaşımı da,
yazımı da kışımı da

seni de affettim tanrım
günahı da sevabı da
iyiliği de kötülüğü de

öyle bir af çektim ki kalbim
öyle bir ah çektim ki
o kadar olur.