Yâr name göndermiş, postadan aldım,
Üstüne de kalbin mührünü basmış.
İş işten geçtikten sonra anladım;
Aşk, insanı yakan bir ihtirasmış.


Feryadım, figanım değil boşuna,
Söz dinletemedim gönül kuşuna,
Kaçamak bakışlar gitmiş hoşuna,
Resmine baktım ki yüzünü asmış.


Ne uzun gecesin, ne geçmez günsün,
Gel seni göreyim hasretim dinsin,
Uzaklar, gönlümde yakına dönsün,
Yalvarıp yakarmak bana mı hasmış?


Fırtına estirdin durgun sularda,
Kabuslar gösterdin sen uykularda,
Gönlüme sığmayan o duygularda,
Dereler çağlarken, ırmaklar taşmış.


Kırıldı ümidim bilmem kaç yerde,
Çare olamadın verdiğin derde,
Neler çektiğimi hele bir gör de,
Sende ki rahatlık, bana telaşmış.


Mührünü vurduğun zarfı atmadım,
O günden beridir rahat yatmadım,
Sadakat gösterdim, yalan katmadım,
Bende ki yürekmiş, sende ki taş mış!




Sabri Koca