Ümidini yitirme, medeti Hak’tan bekle,
O’na tabi olana keder de yok, tasa da.
Çok sırlara erilir, verilecek emekle,
Rahmet kapısı açık, her kapı kapansa da.


Rabbim kapıdan kovmaz, kapısına geleni,
İnsan dahi unutmaz kadir kıymet bileni,
Eğer sen yüklenmezsen, kim çekecek çileni?
Dilin isyan etmesin, bedenin usansa da.


Takva ehli olanlar kalp gözüyle görürler,
Ecel vaki olunca, bir gün Hak’ka yürürler,
Dünyadan ayrılanlar kalplere gömülürler,
Gözler hüzünle dolup, sine tümden yansa da.


Derdin, kederin varsa; Rabbine yalvar, yakar,
O’nun kudreti sonsuz, rahmet deryası akar,
Şifa bulmasan bile, sonunda ecrin artar,
Gafillerin birçoğu boşa gayret sansa da.


Çok kabahat işledim; bilerek, bilmeyerek,
Kapında duruyorum affını dileyerek,
Ecel daim peşimde, bakar gülümseyerek!
Ölüm istemez insan, dünyadan usansa da.


Öyle bir yoruldum ki; geleceğim umutsuz,
Ben de çaresiz kulum, bekliyorum aç susuz,
Rabbim, sana da malum; değilim ki kusursuz,
Hesap günü gerçektir, bu dünya yalansa da.





Sabri Koca