Şiirden vazgeçmem hiçbir vakit
Senden vazgeçtim demek değildir bazen
Sadece… yürümek istediğin gibi
Bende koşarım işte

Parmakların kırılır soğukta
Burnun sıcaklığı arar etrafta
Kahve içmek istersin bir yerde
Ama sormazsın kendine
Ben neden severim olan biteni?

Olan bitende araman küsuru
Sende yaratır küsur gelmezde aklına
Küçük şeyler büyüklere yönelik sözü
O söz gelir aklıma hep bilir misin?

Bunun gibi sebepler yeter
Bizleri ayrı tutmaya bizlerden
Ama ben yinede vazgeçemem
Şiirden vazgeçmem hiçbir vakit

Belkide şiir sensindir
Bu sebepler değilmi mi lafügüzaf?
Belkide kendinde bulabilirsin onu
Aradığın cevabı…

Ben yinede vazgeçemez miyim?
Bakmaktan, koklamaktan…
Vazgeçerim geçmesine
Zamanın varlığını hatırlamaktan belkide

İstemeden hemde gözünü kırptığın gibi
Aklına gelmez ki hiç
Ama sen hep aklımdasın
Acılarımızı öldürsün bırak zaman

Sebeplerini de o öldürür ümidi
Bende yer kaplar hep olduğu gibi
Olmadı bende atlar giderim sırtında
Ama şimdilik burdayım

Yine her zamanki gibi gözüm bekler
Ahh… Çekerim ve dinlerim
Zamanın akışını, çıkardığı o musiki
Çok hoşuma gider, gidecekte…
Ümitlerimin gidecekleri yerlere, belkide…