ölümden korkuyordum
yastıkların ucunda çok eskilerden kalma saçlar
bir otobüs camından yansıyordu şehrin tabutları
bir istanbul şarkısı surların ardında
kutsanmış bir baloda unutulan kadınlar vardı
ölümden korkuyordum

dışarda bir pastırma yazı
genç kızlar okula gidiyordu tramvaylardan
pipolardan dumanlar yükseliyordu ağırdan
bir savaşın izleri karşımdaki duvarda
oyulmuş bir mezar gibi bakışları doktorun
ölümden korkuyordum

ölümden korkuyordum
kadın günlerinde parlayan bilezikler adına
kanıyordum hayat yırtılmış takvim yapraklarından
işçiler vardiya değiştiriyordu bir gece vakti
bir doktor antidepresan yazıyordu leylaklara
ölümden korkuyrodum

ölümden korkuyordum
tozlu saçlarıyla uyuyan halk tabakasında geceleri
ince bir antidepresan iziydi kireç lekeleri
tozlu öğleler dişlerimin arasında
uzayan duvarlar vardı hayallerimin arasında

ölümden korkuyordum
derin bir sarhoşlukla inerken cumartesi
takvimlerde hiç tanımadığım bir insan sesi
bir plak çalıyor sofada inceden
kendimden geçmeden önceleri akşamları
ölümden korkuyordum
dışarda bir pastırma yazı.