gecenin tüllerinden süzülüyor
karanlığın nemi
maya tutmayan zamanlar
söz birliği eden eski dostluklar belli



vurun kahpeye
amatör o....lar geçiyor bizansın gözlerinden
mütedeyyin yüreklerden yüzsüz yollar
düşler ve duvarlar sırt sırta uyuyor
gamze izlerine ketum kentlerin
ayşe teyze
( ruhumu çamaşır suyuna yatırır mısın )



göç dedi bedeninden
ademden olma tanrıların büyükleri
kardeş oldular kıtalarla kasabalar
hanginiz sürdü dudaklarımıza arnavut biberini
pepino’ların kırıtık repliği
sen de anne
( su tabancamı niye gömdün ki )



ülkeler kadar ağır gece
ve düşüncesi esmer kadınların
gece saçlarına sarmalanan ala günce
duyuların bahçesinde incir ağacı
bisikletimizi çaldı demir yumruklu adamlar
ebeveyn yarısı ilk öğretmenlerimiz
( bu soruyu cevaplamasak olmaz mı )



gecenin çetelesinden süzülüyor
karanlığın nefesi
ağlarıyla hayatlar kuşatan örümcek
terkedilmiş boyutların çatısında besleniyor belli