acının zincirlenen izleğinden boşanarak
tatlı ilişkisinden
erdemli ateşlerin içinde küle karıştı

ruhani vuslatlarla yıldızlara öykünerek uzunca sürdü ayrılık
yokluğunu ayrık otlarının adımları kapladı
hazan topraklar, zehirli tarlalar
adsızlığı taçbeyti sonlandırdı
matem tutmayı bilemedim
kırık, yeşil dallarıyla ayrıldı ağacından
girildi coşkuyla nihilizm hatıra ormanına
küllere öykündü renk alacaları

duvarlar eskimeyen sonnetlerle konuşur
bendirle aruzlanan kasideler ve ağıt
mersiyeler bakar gözlerinden sıradanlığa bulaşan
-hayat kalamadı, devam ediyor-

kazındı tunç kesikler
yırtıldı gergefe gerilen nakış
nısfiye ıslıklar çaldı hazin ve mevsime düzenlenerek çağlar boyunca
bitti uzama akseden neşir
-isim koymakta üstüme hiç olmadı nitelemek-
parlak ebcedler
düşüyorum
kalkmaya tutamak bulamayan noktalardan sürgün edildi düşüşler
böyle biline aşkın ve ölümün parantezleri

yarına ve yanıma gel, koştur taylarını çıldırmış efendiliğinle gizlenen
sır
arkanda kalan uzaklara bakıyorum
ufka en yakın yerlerinden