İnce bir sızı
Asitli öksürüğe bulanmış dumanlı gökyüzü

İçten içe tüm sonbaharım kanıyor
Yapraklarda dökülmüş aşk-ı bahar mevsime
Manzara karanlık ve sensiz
Kalbim uzak ve tutsak...

Sus! dinle in ve gel
Huzur yoksa neden geldik bu ruhlar alemine
Mutluluğu silmişsek?
Ağlamak içinmiydi bu kadar emek?
Güç kuvvet zaten tükenmiş bedene
Ruhtamı ölecekti
O damı hasta sedyesinde?

Yok
Yok!
Kimse duymuyor karnımdaki ağrıyı
Sinirim inadımla yüzümü kıpkırmızı yakıyor da!
Halâ üşüyorum duymadı kıvranmış sabahımı!

Yine gittiği bıraktığı yerimdeyim
Geçen
Kalan
Akan!
Tek şey zamanmış oysa.
Zaman kavramı dünyada ne bilmiyorum ama
Artık hayat otuz saniye

Değer veren birini arar ya gözlerin!
Kalabalık kalabalık dolaşırsın
Bir yalnızlığı bulmak için...

Yaşamak!
İki şekilde gerçekleşir
Birini severken;
Bu hayata veda ederken...

Toprak koşar kalabalık hayata
Sadece toprak yatıştırır acıyı

Elinden tutanın yaşatır hayatı
Değer veren
Gözlerine baktıkça geçmişi sildiğin biri varsa
Ama için başka dünyadaysa

Zamanın başka gözlerdeyse
Küfredersin kendi şerefine

İçindeki yığıncaları atarsın beynin ağırlık merkezine
Felaket bir baş ağrısı sensizlik düğümümde
Toplanırlar yine bir hatıra cenazesine...


Yazık oluyor uykularıma
Yazık oluyor onun çaresiz etrafındaki ruhunun çekildiği sahnelere
Yazık oluyor
Kargaların şahitlik seslerine

Umut olmak istiyorsun önce
Söyleyemiyor dilin
Bitsin istiyorsun içinde bağırışan eskiyi
Tutuyor bir yerden dilin
Karabasana bulanıyor saatin beşi

Çekiyor için
kalbinde küçülüyor
artık kanamış bir geceye dalıyor
Koyu kahve gözlerin


O da gitti
Topladı her şeyini yaktı seninle geçen onca seneyi
Topladı için yana yana
Göre göre yürüdü
Ve gitti

Artık kimse
Kimse insan değil
Düşünemeyen hiç kimse
İnsan değil

Bir kalp acıtmakmı onu tanımak
Başkasına alışmak mıdır sevmeye çalışmak
İçin
İçimiz kanaya kanaya günahkarız
Bakma yalansı serap gibi aşka

Biliyoruz neler olacak
Biliyorum artık
Malesef büyüdüm
Büyüdü içimdeki on yedilik genç kızın sesi

Sevemiyorum ilkten
İliklere kadarkinden sonra ki insanı
Elimden gelen tek şey
Alışmak
Tutmaktı satır başı isimlerini
Kazımaktı alıştığın avuç içlerini
İnanmalıydık!
Kovalamadan onca boş günleri