soğuk gecenin karanlık yalnızlıklarına




hep eksik büyüktük
içimizdeki çocuğun gözyaşlarını
suskun yerlerde bıraktık



görülmeyen ellerin sıcaklığını
ruhumuzda yaşatamadan kokusu özletdik
bir yanımız özgür diğer yanlarımız kurak cölü ile



bize büyük gelmedi
o ufak yüreklerin acıları doluydu
bilmeden ve görmeden unuttuk günah sevmelerini




tadını okşamadan hiçliği tanıdık
hiç bir şeyi olamadan körlüğünde can attık
bir süre nefretle boyadık affa laik iken kötüledik




hep bir adım uzak
ve binlerce yakın iken tuzak
korkularla savaşırken ölümü hiçe saydık



bir anlamı olmalıydı yaşanmamışlığın
taşımadan hamal olan aldatılan ahların
görülmeyen sırların içinde kaybolan umudun yalın ayak izleri



köle yüreklerin korkularını gördük
suskun yemiş dalgaların kıyılarını
şüphenin siyah tarafı sevginin kanayan adlarında düğümlendi




yarım aşklarda gördük
içlerinde yarımca alevler
tam kalamayan kırılmışlıklarıyla




başka dillerde büyüyen cırpınışları
yalnız kalışlarımızın gerçek aldanışları
başka ruhlarda oldular içimize bakamadan ölüşlerini izledik



taze toprak kokusunda
ayaz gecenin soğukluğunda gömüldüler
ne diri kaldılar nede yaşanmışlıklarıyla




herkes biraz öldü
siyah günlerinde
durgun zamanlarında



Ve
suçlu
arar


iken.