4
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
1367
Okunma
her gün
biraz daha büyüyor
dipsizliğimin cukur sessizliği
gözlerim bakamaz iken karanlığa
ruhum delik deşik sanki rüzgarda üşüyor
karanlık korkularımı kovalarken yüzüm sönük kalıyor
her gece
biraz daha ölümlüyüm
nefesim aklıma yetmiyor
kurtaramıyorum hiçliğimi
gülümsemelerim sanki sessiz cığlık
kendimi ışığa uğurlayamıyorum
yorgumun
içim dışım kendime uyuz uğultu sanki
dünya tatsız tuzu yok kırılganlıklarımın
alıştım
acımayan duygularıma
belkide unuttum aşkın şaşkın ızdıraplarını
bitmez derdim
sonu olmaz derdim
meğerse içim bile üşürmüş
kasımın
on yedisinde
bir akşam yalnızlığında.
-
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
