göz yaşlarımı saklıyorum
senden sonra
cennetim bir daha güzel olmadı





kar yağdı senden sonra
çatası kırılmış pencereleri olmayan yıkık eve
bir daha soba yanmadı küllerin arasında kaldı yıllar




burası soğuk senden sonra
gözyaşlarım beni ışıtmıyor
rüyalar görmüyorum



geceler kırılmış cam gibi batıyor
sabahlar olmasın diye sokakları ezberledim
ve çiçekler kokmuyor




ölüm yerine ayrılık olmasaydı
o gün soğuktu ruhum dikilmemişti uzaklara
küçük bir rüzgar esti senden sonra


umut titreyen yaprak sanki senden sonra
ağır ağır düşüyorum karanlık kalan bir tarafıma
yokluğun sanki küçük konuşmaların gibi uzaklaştı birer birer



senden sonra
bir daha ağlamadım hiç
gülerek uzaklaştım hep benden


kendimden
nefret ettim
bilerek...



-

yüreğin titrediği zaman nefes alma
gülümse hep zaman ilaç değil
tek gerçek sessizliğin




lı
bene
morte


sonsuz.