sıfır karanlık suda gömülmüş yıllar
kar taneleri gibi eriyor
güneş sanki ışıklara dar



beyaz sessizlik ayaz
adımları korkuya uzanan düşer yetim damlaları
elleri boşlukta yüreği sanki titreyen deprem



geceleri buruk yankı
süzülen göz kabarcıkları
geriye kalan duvardaki sessiz yankıları




bir tüy gibi beyaz ak saçları
yastıkta kurumuz ah zamanları
geriye kalan anlamsız boşlukları



yıllar geriye gelmez devrin ağıtları
dizler yere vurmaz kalp uzun açıkları
elleri ince bilekleri yorgun




saçları uzun gece gibi
yıldız eklenmiş tek tek uçlarına
şimdi kırgın uyuyor siyah ve dört kenar suskunluğa




bir hiç bu dünya
o yok iken üzgün kalın sesler
o var iken yağmur gibi nefes nefese hayat cıvıl cıvıl



o yok
alışmış adımları sayar iken
yeri dolmayan gök kuşağı gibi


renk renk
üzgünlükler değer ruha
her gün büyür acıtan derin yara...



-
kapalı kapı
dört sıra
iç içe kök ara ara





*