Rüku’da boyun eğip, secdede alnını öptüğüm
Ellerinle kalbime vurduğun bıçak yarası
Yasımı tutman için iyi bir sebep olmalı
Yankısı beynime nakşolan kapı çarpışında
Aşkın vebalini yüklenip, bedelini ödedim
Nadan bir ok gibi hedefine ulaştı, bu defa sözlerin...

Matemin en karasında öğrendim adamlığımı
Ebed seyyahıyken sana yüreğim
Ruz sonunda senden aldım payımı
Vakit ayrılığa gebe, sözlerin kurşun
Araf’ım şimdi, içine akan yara gibi...

Ruhum kendime sükût-i lal
Kalp kırılmışsa konuşmak neye yarar
İç sesimin la notasına vuran mızrabım gam
Hangi şarkı çalarsa çalsın, içinde hüzün var

Hiç’lik makamının efendisi,
Hiç’ten gelmiş, hiçe yolcuyum yar
Korkma, cehennem ateşi beni yakmaz
Sen beni yaktın ya,
artık hiçbir ateş bende tutuşmaz

Secdelerinden terk-i sala eyle
Dilersen sür ummana gamımı ezva eyle
Hay barınağına düşsün içim, yanayım fark etmez
Allah var, güzel sevdim, yokluğun bile kar etmez...

Vakit, vect ile mevt arası
Beni gönül kapısından yolcu ederken
Kapıyı yavaş kapat, bendeki seni incitme
Sen ruhuma taşınmış ney’den bir seda
Ben sana gönül eğmiş neyzen-i al’a...
Kelam-ı hakta örtündüğün gibi defnet beni
Yüreğin bana en güzel mezar...