sen bir at kestanesiydin o yaz
kalbimin tüm kaldırımlarında;
koyu gölgeli, serin ve esmer.


alıp başımızı gidecektik de
ben çok mu yoksuldum
sen çok mu yorgundun
ince sızılı bir şeydi bu
çok sonra sivri sineği bol bir köy yolunda
zil zurna sarhoşken bağırdığım.


şimdi kim duyacak beni öyle değil mi?
kimse duymasın diye
bu yol, bu gece, bu ağustos böcekleri…


sen aklımdan geçtikçe
Neşet Ertaş oturur bir türkü söyler.
kırmızılaşır şarap bardakta
çoğalır yaprak sesi, çoğalır rüzgar
gece uzar


sen aklımdan geçtikçe
gözlerimi kapatır sana bakarım uzun uzun
hırpalanmış bir emeğin teri ve göz yaşı yakar etimi.
adana’da bir adam allaha kitaba söver
gece yarısı cehennemi bulurum
sabaha kadar gözlerim yanar.


kanatları karanlığı seven kuşlar
kalbimin kara ormanlarından geçip gitmiş
hepsinden önce sen gitmişsin…


Cevher Çakmak