"aramızda saatler vardı..."


ellerimi uzatıyordum
tırnaklarım uzayacak kadar
bir zaman geçiyordu aramızdan
tutmuyordun ellerim ağlıyordu
korkuyordum n’oluyordu
anlamıyor ağlıyordum

işte bu oluyordu

bir gemi geçiyordu penceremin önünden
ve bilirsin gemiler ağır gider
bir bakıyordum
çerçevemin en sağında
bir bakıyordum ki yok
ve bir gemi yanıyordu sol tarafımda

işte bu oluyordu

istiklal’de hayat akıyordu
kordon’da gözümün önünde
uluorta şakıyordu
yaz ve uçuşan bilumum böcek
biri gelip omzuma konuyordu
mevsim ense kökümden sızıyordu
korkuyordum n’oluyordu
terliyor erteleniyor sereserpe
seriliyordum yoksa
sevdan yoruluyor muydu
oysa aynı seviyordum
dünkü gibi yarın kadar çok
öbürgün denli salkım saçak
senelere bölüne bölüne
hüznümle bir
kaldırımlara çarpıla çarpıla
korkuyor kanıyordum
izmir yanıyordu bu arada

işte bu oluyordu

aynı çift geçiyordu sokağımdan
adamın omzunda asılı akordiyondan
artık sevmeyeceğim dağılıyordu
sokak sokak deniz deniz izmir izmir
artık sevmeyecek miydin n’oluyordu
ah benzim soluyordu
oysa bir kemanım vardı artık benim
çalışıyordu ama çalmıyordum
kadın çocuğunu elinden tutmuş
sürüklüyordu
çalmıyor çalışıyorlardı
ne güzeldiler aileydiler
ellerim uzanıyordu görmüyordun
tırnaklarım uzuyordu
ailesi ve senden başka bir gailesi
yoktu tırnaklarımın
bakıyordum ne çoktu
çok oluyorlardı
daha dün kısacıkken
ah... aramızda bir zaman ki boy atıyordu
durmadan durmadan durmadan
sürükleniyorduk çocuk ve ben
çocuk ağlıyordu ben ağlıyordum

işte bu oluyordu

nefes diye seni alıyordum
nota diye seni veriyordum
alıp veremediğim hiçbir şeyim yoktu
bölüşmüştük seni
plakta dönen
dönerken başımı döndüren
kızıl saçlı kadın şarkıcıyla
usul usul söylüyordu
çığlık çığlık ölüyorduk
fısır fısır bile söylemiyordun
iç bir şey söylemiyordun
kulaklarımla içli dışlı
korkuyorduk bir arada
n’oluyorduk bilmiyorduk
silmiyorduk onlar öylece akıyordu
mevsim nasıl akıyorsa ense kökümüzden
hevesimiz aynıydı
yaş yaş’tı
telaş telaştı yanaklarımızda

işte bu oluyordu

bir gün ve bir gece geçiyordu
aramızda saatler uzuyordu
virginia... ah virginia...
gülkurusu boyalı duvarlarıma
gecelik giymiş bir yaz böceği gibi
çarpıp çarpıp düşüyordu

bir yaz böceği gibi ölüyor
bir yaz böceği gibi
bir yaz böceği
bir yaz;
bir
oluyor
ve ölüyorduk hep beraber

ardımızda bir mektup bile bırakmadan.



JD




"Aramızda saatler vardı": Michael Cunningham’ın ardında bir mektup bırakarak ölüme giden ünlü ingiliz yazar Virginia Woolf’un hayatından alıntılarla yazdığı Saatler adlı romanında geçen bir cümledir.

Artık sevmeyeceğim:Suat Sayın

Fotoğraf: Virginia Woolf