korku"aramızda saatler vardı..." ellerimi uzatıyordum tırnaklarım uzayacak kadar bir zaman geçiyordu aramızdan tutmuyordun ellerim ağlıyordu korkuyordum n’oluyordu anlamıyor ağlıyordum işte bu oluyordu bir gemi geçiyordu penceremin önünden ve bilirsin gemiler ağır gider bir bakıyordum çerçevemin en sağında bir bakıyordum ki yok ve bir gemi yanıyordu sol tarafımda işte bu oluyordu istiklal’de hayat akıyordu kordon’da gözümün önünde uluorta şakıyordu yaz ve uçuşan bilumum böcek biri gelip omzuma konuyordu mevsim ense kökümden sızıyordu korkuyordum n’oluyordu terliyor erteleniyor sereserpe seriliyordum yoksa sevdan yoruluyor muydu oysa aynı seviyordum dünkü gibi yarın kadar çok öbürgün denli salkım saçak senelere bölüne bölüne hüznümle bir kaldırımlara çarpıla çarpıla korkuyor kanıyordum izmir yanıyordu bu arada işte bu oluyordu aynı çift geçiyordu sokağımdan adamın omzunda asılı akordiyondan artık sevmeyeceğim dağılıyordu sokak sokak deniz deniz izmir izmir artık sevmeyecek miydin n’oluyordu ah benzim soluyordu oysa bir kemanım vardı artık benim çalışıyordu ama çalmıyordum kadın çocuğunu elinden tutmuş sürüklüyordu çalmıyor çalışıyorlardı ne güzeldiler aileydiler ellerim uzanıyordu görmüyordun tırnaklarım uzuyordu ailesi ve senden başka bir gailesi yoktu tırnaklarımın bakıyordum ne çoktu çok oluyorlardı daha dün kısacıkken ah... aramızda bir zaman ki boy atıyordu durmadan durmadan durmadan sürükleniyorduk çocuk ve ben çocuk ağlıyordu ben ağlıyordum işte bu oluyordu nefes diye seni alıyordum nota diye seni veriyordum alıp veremediğim hiçbir şeyim yoktu bölüşmüştük seni plakta dönen dönerken başımı döndüren kızıl saçlı kadın şarkıcıyla usul usul söylüyordu çığlık çığlık ölüyorduk fısır fısır bile söylemiyordun iç bir şey söylemiyordun kulaklarımla içli dışlı korkuyorduk bir arada n’oluyorduk bilmiyorduk silmiyorduk onlar öylece akıyordu mevsim nasıl akıyorsa ense kökümüzden hevesimiz aynıydı yaş yaş’tı telaş telaştı yanaklarımızda işte bu oluyordu bir gün ve bir gece geçiyordu aramızda saatler uzuyordu virginia... ah virginia... gülkurusu boyalı duvarlarıma gecelik giymiş bir yaz böceği gibi çarpıp çarpıp düşüyordu bir yaz böceği gibi ölüyor bir yaz böceği gibi bir yaz böceği bir yaz; bir oluyor ve ölüyorduk hep beraber ardımızda bir mektup bile bırakmadan. JD "Aramızda saatler vardı": Michael Cunningham’ın ardında bir mektup bırakarak ölüme giden ünlü ingiliz yazar Virginia Woolf’un hayatından alıntılarla yazdığı Saatler adlı romanında geçen bir cümledir. Artık sevmeyeceğim:Suat Sayın Fotoğraf: Virginia Woolf |
durmadan durmadan durmadan
sürükleniyorduk çocuk ve ben
çocuk ağlıyordu ben ağlıyordum...
Çok etkileyici bir anlatım. Kutluyorum kaleminizi. Saygılar.