anlayamadığı bir şeyler oluyor

mesela bu yaşına geldi
yar başlarında ot uçlarıyla
mezar taşlarında ad çığlıklarıyla
aşk ayrılıklarında fak sırlarıyla
yârdan sebep gözyaşlarıyla
eskidi gitti de gene
bir ananın gülüp yitişi de dahil
böyle mevsim görmedi şiir

mesela yazılmazsa ölüyor
yazılırsa yine aynı mesela
meselenin özü tam da bu amma
çözemiyorum.

mesela kuşların kanadı yok
sanki rüzgar bir yol veriyor
sessiz. sebepsiz. sinsice.
ve kefensiz uçuveriyorlar
ölü ölü göğün gözbebeğinde

mesela şu şiirin iki gözbeneğinde
henüz ağlayamadığı bir haziran duruyor
kefensiz kefensiz
orada duruyor öylece yalnızlık
ölüm kadar soğuk
kış kadar z’amansız
sessiz. sebepsiz…

ve sinsice davranıp giymiyor
giymiyor sırtına işte.

mesela bazı köpekler havlıyor
derisinin altı etsiz evsiz güvensiz
sırtlarında tuhaf bir ürperişle
kulübeleşiyor yüreği birden
tokluğu iğrençleşiyor
bulanıyor elleri
kefensiz kefensiz terli bedeni
yerli yersiz kederi
ve kadife kefesiz
bedava merhametiyle midesine küsüyor

ah anlayamadığım bir şeyler oluyor!

mesela yazmazsam ölüyorum
yazarsam yine aynı mesela
meselenin özü tam da bu amma
ne etmelidir/ bu aşktan
çekip gitmeli midir gayrı
sezemiyorum

mesela çokça seviliyor her dem
ve dendenler diziyor sevincinin altında
sonra ayakların altında
fark edilmeden eziliveren bir karınca
-hattı zatında fark edilerek-
ve aniden çark edilerek
ve gark edile edile geziliveren o cinayet mahallinde
ve işte o vakit ve kefensiz
ve yağmur başlarken inceden
sabah beklenmeden dostum
dostum ne diyorum
daha geceden!

mozart kadar adice
ve çok toplu gömülüyor şiir.

sessiz. sebepsiz. sinsice…






JD