0
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
1124
Okunma
ne güzel bu gün şemsiyenin altındaki güneş
vapurlar duman duman aşkımızın arasında
denizden bir dilek dilesek
bu çiçekli bahçedeki mavi gün hiç bitmese
bitmese ne güzel olurdu değil mi
ıslanıyordu balerin pabuçlarıyla kalbime değerken
ne de ağaçlar belli oluyordu bu duygusuzluk ta
aniden çoğalıp duran kalbim
yeniden atmaya başlıyordu ağzında
şehri bitirip ormanlara doğru koştuğumuzda
yalnız bir kaç kişi
düşündükçe derin bir uykuya kapılan
o tatlı mırıltılar
hiç bitmeyecekmiş gibi sonsuzluğa uzuyordu
ve yüzünde şenlik ateşiyle yürürken
boyumu kaplayan inilti
dudaklarına yürüdükçe
son bir kez daha senin oluyordum
aklıma ilk gelen şey uzaklaşmak
karın altında bir yere doğru
sıcacık kalpler yumağında
hiç umudunu yitirmeden beklemek seni.
