Övgücü ve örücü mahiyetinde yalnızlığın
Hutbesinde secdeye varan bir aşkın da
İlk tutanağı.

Metazori olmasa gerek mutluluk
Hele ki doğanın yağdırdığı rahmete
Kucak açmış bir vatansa
Kundaklanan yüreğin her zerresinde
Bilfiil meşgul aşkla aşka dair
Bir söylenceden çok çok uzak
Esefle yıkanmış ellerinde
Kirli nidaların solduğu kara gecede
Kendince bir rivayet.

Zamanın dokusunda epriyen bir temaşa adeta:
Sorguladığın kadar sorgulandığın mı tek yalan?
Yoksa külliyen benim, dediğin
Her izlekte
Var olduğuna dair bir rivayet
Köhne satırların sol(u)duğu hecelerde
Sehven aşka gelmiş keza
Hücrelerinde ölümün
Sakilce dillendirmiş gözlerden ırak.

Hayli hatırşinas bir duygu
Teveccüh buyurduğun
Sonrası muğlak:
Belki kaygılarını uyuttuğun
Uyumsuz ruhunla
Açık ara farkla.

Evrenden çaldığın masumiyet tadında
Göklerin vakıf olduğu İlahi gücün
Rahmetine sığınılası
Hakim kılınan tek güç
Aslında faninin dilinde hep sitayiş
Gözden ırak bir minval
Kelamın yatırdığı duygularda
Kulluğuna yarışır vaziyette
Nöbete durduğun her gece.

Sefil teninde karanlığın doluşan;
Pörsüyen ellerinde lanetin
Kan ve kin kokan:
Adeta mahkumiyet
Yine karayı boca ettiğin
Kör yetilerini kaybettiğin
O ihanet adeta
Bir azap
Adı lazım değil
Her zalim yürekte
Kaybolmak, doğası yanılgının
Hüzne sevk eden biteviye.

Yetimce bir mağduriyet
Zaman aşımından mağdur
Köhne dehlizde
Ellerinle kazdığın o çukur
Olsa olsa yüreğini koyduğun mezarın.