18
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1954
Okunma
O kadar narin ve sessiz araladım ki
Perdesini yaşamın…
Ve o kadar umursamazca sırıttı ki dudaklarım…
Yaşam bile kekeledi
Bir iki sözcük geveledi, sonsuzlukta kayboldu
Gitti…
Ben bile anlamam kendimi
Beklenmedik coşar bende duygular
Mahşer yeri gözlerim figanlara tutkun
Hiç konuşmadı bugün, nedensiz suskun…
Yaşam gülse o ağlar…
Ah seslenişim kendime inadın kurusun…
Keşkeler dağlar… Beni alır kendine bağlar…
Yaşam boğuk, acı tıkamıştır şah damarını
Ben beste beste bal damlatırım kalemimin dilinden…
Aşka gelir kara sandık genç kızlık hayaller
Ve gönül fırçası ebru ebru döker hünerini
Ah düşüncemin ebemkuşağı sağ renklerimi!
Tek beyaz ve siyah bırak…
Beyaz hayallerim, siyah kalemim olsun…
Rest çekerim yeri gelirse hayata
Direnmez kara kalem beyaz dünyamın karşısında…
Tıpkı güneşin duramaması gibi gecenin doğuşunda…
Sıcacık sayfalar sarmalar ana kucağı gibi düşüncemin akını
Küsme hayat!
Yazışlarım sanma ki sana inat..
Cevap Yaz