[ italik

KAHVEM BİTİNCE CANIM SIKILIYOR

eskiden olduğu gibi
yalnızlık
yalnızlık
yanımda birilerinin olması değil

yalnızlık,
hiç olmadık zamanlarda
kalabalıklar arasında bile yalnız kalmaktır

mihrime yazılmış bir kere yalnızlık
hissetmez
duygusuz
duyarsız olurum

belki kırk yılın hatırına sohbet ederim diye
sığınırım bir kahvenin buğusuna
içer içer mest olurum

sıra telvesine gelir
fal bahanesi
içimi dökmek
acılarımı
kederlerimi
mutluluğumu paylaşmak isterim

en azından bir tadı
bir duygusu var
dinliyor
ve umutlandırıyor beni

hele aroması yok mu
insanlar gibi
tadımı kaçırmadan sessizce akıyor içime aşk gibi

öyle ki
arsızın
uğursuzun
şerefsizin
üstüme yüklediği yorgunluğu bile alıyor

üç güne mi desem
beş güne mi desem
bazen birilerine beyaz atlı bir prens olurken
bazen birilerine prensesler
bana aydınlık bir gelecek
bazen de Karun kadar zenginlik
ya da aşk sunuyor

gerçek şu ki
ben
insan sesi duymayınca değil
evde kahvem bitince canım sıkılıyor

Efkan ÖTGÜN