Gölgesiz geçip gidenlerin uykularıyla parçaladılar sesimi
Gölgemde karanfil kokulu resimlerin durgun düşü...





Gözlerimdeki yeşili maviyle karıştıran sabrın
Mısralarını çekiyorum ruhumun dizesine
Bazen,bazen ben böyle oradan geliyorum
Bir bulut suyu okuduğunda aklımın mecrasına
Dört mevsim rüzgarın ilminde taneler
Tutsam ağzındaki ıslaklığı







Gül taşıyan çocuklar köprüler kurar
Dar omzumdan
Tek hücrelik odamda duruyorum
Budur sanıyorum sararan duvarlarda yüzüm
Hani bir dal inse kendime
Portakal açıyorum
Eylül’ün dokunaklı sesi
Hangi çiçeği emzirir bilmem
Tamam dağınık olabilirim ama
Kalbimin bahçesinde baharları dinliyorum
Göğü öptüğümü biliyorum zıpkın bir kuşla
Bazen,bazen ben böyle oradan geliyorum

Eğilip bir taş alıyorum yerden
Düz dümdüz

gülüş geçiyor
Martı kanatları altından