Yıl iki bin dokuz, aylardan temmuz
Zaman gece ve zaman sensizlik

Saat sensizliğin kaçı bilmiyorum ama
Beynim cadı kazanı sanki

Çık gel artık ey vefasız
Bak uykularım kuş uykusu
Uykularım ayakta , düşlerim teyakkuz

Bu zifiri karanlıkta ve bu gece yarısı
Bu sebepsiz Sancı da neyin nesi

Ki ,Yaşanmışlığım haraç-mezat
Sevdalarımsa işporta pazarlarında iltifat

Yıl iki bin dokuz, aylardan temmuz
Mevsim hasret mevsim yaz

Uyuamıyorum biliyor musun göçmen kızı
Duygularım düşüncelerime,
Düşüncelerim sevdana prangalı

Sağa sola dönmek ne kelime
Yatak yine ahtapotun kolları
Yaşanmışlığım pişmanlıklarla dolu

Ve yaşanacakları düşünemiyorum
Zira yaşanacaklarım keşkelere tutsak

Ne garip değil mi
Ya da demem o ki
Ne anlamak ne anlatmak,
Nede pişmanlık çare değil artık

Çünkü
Darağaçları yargısız infazlara kurulu
Sevdamızsa ayrılık mezarlığına gömülü

Yani güzelim her şey çok geç artık
Belli ki yaşanacaklar yine çaresizliklere
Ömür dedikleri hayatsa zaten ölüme gebe
KAŞİF KANİ ERTÜRK Eğitimci şair-yazar Sarıkaya/ Yozgat