“ATEŞ YAKAR SU BOĞARMIŞ..”

Düşünüyorum da şimdi
Hayat denen yarışta
Bazen yürümüş bazen koşmuşum

Unutmuşum yaşımı başımı
Kendimi yarış atı sanıp coşmuşum

Bazen sarp dağlar aşmış
Bazen de düz yolda şaşmışım

Gün olmuş gülünecek halime ağlamış
Gün olmuş ağlanacak halime gülmüşüm

Burnumdan kıl aldırmadığım zaman da olmuş tabii
Bazen de kapı gıcırtısına oynamışım

Kaybolurken sevdanın çıkmaz sokaklarında
Her seveni mutlu olur sanarak aldanmışım

Yani her Leylanın bir Mecnunu
Her Mecnunu bir Leylası olsa da
Ayrılık aşkın doğasında varmış bilememişim

Tabi hal böyle olunca geç anlıyor olanları insan
Damdan düşenin halinden damdan düşen anlar misali
Başına gelen hekim oluyor yani

Sonuç olarak güzelim
Şairin dediği gibi; “Ateş yakar su boğarmış”
Meğer hayatın hep tozpembe olmadığını
Insan başına gelince anlarmış

KAŞİF KANİ ERTÜRK Eğitimci şair
Sarıkaya şair ve yazarlar derneği başkan yardımcısı