yine akşam
yine karabulutlar gibi hüzün kaplar,
seni beklemekle yaşlanan ömrümü.
tazelenir her akşam sol yanımdaki sızı
daya göğsüme başını
dinle sensizliğe atan kalbimi
bu arada;
en son yazdığım şiiri okumamı ister misin
içinde esrik yalnızlığım
sensizlikten ağaran saç rengim
hani bıraktığın deftere yazdığım
dudak izlerim hala duruyor
adını yazdığım sayfada
usul usul uyu şimdi
kaybolsun gökte mavilik
serinlik kaplasın duran zamanı
hislerime karışsın kokun
yine akşam
yine şiir zamanı
ilham peri’msin habersiz
açma gözlerini
sen uyurken sevgimin ninnisiyle
ben daha mutluyum
gözlerin gözlerime değince
uyanır kalbimde uyuyan güneş
demlenir hazan
sararır dağlarım
son delirmesini yaşarım
kıpkızıl yürek yangınlarımın
ve sonra;
son şarkısını mırıldanırım ömrümün
sen uyu Azize’m
ben ikimizin yerine ölürüm :(

30.08.2018-18.10