gölgelik bir ağaç altında uzanmışım
biraz gölge
biraz ağaç
biraz rüzgar esintisi
biraz da çimenlerin kokusundayım şimdi


kapatmışım gözlerimi
gölgelerini beklerken geceden
hücremde gökyüzünü kucaklıyorum kolayca
bir ırmağın akışındayım
bir serçenin ötüşünde
bir yaprağın hazin vedasındayım şimdilerde


belki bir göz yaşıyım yağmurlu akşamlardan
bir bebeğin acıklı hikayesiyim şimdi
annemin parçalanışını anlayamadığımdan
korkmuşluğumdan ...


kimin
neyin derdindeyim bilmiyorum
öylesine çok ses var ki burada
ah ağustos
seninle biz nice zamandır dostuz
ellerime bak
köklerim gibi toprağın altında
beni affet ağustos
insanı sevdim
ağacı sevdim
rüzgarı sevdim haddim değildi belki
yaşamı sevdim bir zamanlar


gülümsemeliyim yine de
insan olduğum için
biraz ağaç
biraz rüzgar
biraz da gölgeleriyim gecelerin


sevgiyle kucaklıyorum sizi
estiğinde rüzgar
düştüğünde her bir yaprak
düştüğünde her bir damla göz yaşında ...













Mert Yiğitcan
5 ağustos 2018
istanbul