Ak renkler kara çalar dibe düşersen eğer
Tüm dostların el olur çeker gider Azize’m
Hüznün isyana kalkar seni kederle boğar
Ruhun kasvetler ile için budar Azize’m


Hanene bir sessizlik çöker gece yarısı
Yanlızlık seni sarar sönse medet çırası
Ağır gelir ruhuna pişmanlığın darası
Döşün yandıkça canın bedel öder Azize’m


Hak niyete sarılıp ne dilekler dilersin
İçinin bir yerinde başlayıp kin bilersin
Çoğunlukla ağlayıp arada bir gülersin
Yaşadığın kargaşa hep seni yer Azize’m


Dışarıya çıkamaz içeri fikrin boğar
Beklediğin her güneş hazan yeliyle doğar
Yaz ortası gönlüne hezimet kar’ı yağar
Beklediğin hayırlar olacak şer Azize’m


Hayat dediğin gerçek inan boyalı yosma
Garip olan insanın hissine takar tasma
Dışarıda sağlam dur sakın yüzünü asma
Pes edip demiyesin burya kadar Azize’m


Mehmet Kılıçel