Bildiğimi sustum
Kimseler duymasın seni bende diye
Şarkılar taşırdım dudaklarımdan
Dudaklarına...



Umutlarımın titrek damlasını
Yeşil yağmura anlatıyorum
Uzak adaların kimsesiz yıldızları ayıyor yarım geceleri
Odamın karanlığına..
Gelip buluyor işte ıssızlığın mısra mısra
Yalnızlığımı..
Saksımdan dökülen güller öyle üzgün bazen
Işlerken seni ayaklarıma
Özlemlerin buruşuyor
Dağ,tepe,memleket ne varsa
Ay ışığı eteğimden su içiyor
Bir gül at kalbinin içinden
Pencereme..





Gölgeme yüzünü vuran aynalarda ruhun
Dişlerinde elma kokusu
Saçlarında çocuksu ölüm
Bulutların üstünde baharlar
Korku gibi geçen bakışlarımı tut
Uğulda düşüme
Sokağından geçen binlerce dumandan biriyim ben
Ellerin,ellerin diyorum
Sallanıp durmakta her akşamüstü dizlerime
Demdir bu mürekkebinden yangınıma inen ki
Gizli gizli en derin yerinde
Ateşler içinde..





Nasıl bir uykusuzluksa başın fırlıyor yastığından
Toprağımın rengine
Buğulu bakışlarımda gecenin sevda hevengi
Gökyüzü bir siyah-bir mavi
Adım attığım yer
Ey güneş
Kucakla beni
Biz’le..




Bildiğimi sustum
Kaç yol ağlamaklı rüzgarın ağrısında
Boşandığında aklının bulutları
Su gibi okursun beni biliyorum
Öyleyse tut/ma gözyaşımın sevinç halayını yoluna
Tutma ışıklarını lacivertin
Gözlerindeki tılsıma varmak için
Yıkasın yağmurlar
Gözbebeklerimi..



Sevgilim,
Susmak duyurur mu ağaçları