Hırkatın içine bulanan cümleler,kalbin kabına huzuru şükrederken
Tüm harfleri salına salına yayılsın,umudun şuur edası yoluna
Nedir ki bu yalnızlığın behemmiyet hıçkırığı
Mevsim hırçınlığında üzerime yürüyor rüzgar
Kaybediyoruz herşeyi...



Her yanım ozanın teliyle üflenen yağmur ıslağı
Bu sesi seviyorum gülleri kabardıkça yüreğimin dilinde
Sokaklar tonlanıyor adımlarım koyulaştıkça içimin makamına
Avuçlarımın içinde güleç yüzlü zaman oysa
Saçlarını savurur bir damla suya
Uzadıkça kısalan yol
Kanıyoruz...



Güneş günde üç vakit soyunuyor üzerime
Yüzümde değişiyor kelebeğin sarısı
Ölecek diye bir yaprağa
korkuyorum.
Oysa bir şiir gibi nehirleşip yarına akacak gibiyim
Her gece düşlerimde saklı demin emeği
Gözlerime tüter..
Bütün sözler ruhumun sevdaya çekilen kanı
Ki ölmeyi çok görmüşken şehirde
Yaşam koca düğüm
Eza ucunda



Arz ediyorum kulaklarıma kadar kızaran mutluluğu
Ki sustuğum gün sen hiç konuşma
Bak öylece gözlerime
Bak ki,
Duyulsun sus’un sesi
Bin niyazla..