Göç mevsimi başladı sıladan gurbet ele.
Gidenlerin ardından özlemli sözler kaldı.
Sen de gittin vefasız sevdiğim bile, bile.
Bu sevdadan geriye silinmez izler kaldı.

Bu yaralı halime acıyıp da, yanmadın.
Senin için dal oldum, niçin gelip konmadın?
Hırsına kapıldın da, bir gün pişman olmadın.
Bu yangın hiç sönmedi, küllenmiş közler kaldı.

Böyle buruk vedalar hep acıtır içimi.
Bir türlü ayıramam renkleri ve biçimi.
Aklımdan geçmez iken sen yaptın bu seçimi.
Sen ayrılıp giderken yaş dolu gözler kaldı.

Muhabbet olmaz ise; aşkın zevali yakın.
Göçmen kuşlar gidiyor meçhule akın, akın.
Ağlamak istiyorum, beni yalnız bırakın.
Yaz mevsimi de geçti, geriye güzler kaldı.

Issız kalan hanede gelir hıçkırık sesi.
Kapıyı çalan olmaz, kalmayınca kimsesi.
Demek ki bu kadarmış gariplerin hissesi.
Tebessümü özleyen asılmış yüzler kaldı.

Deli dolu günümde kapıldım rüzgârına.
Günümü gün eyledim, hiç bakmadım yarına.
Böylece yanıp gittim, bu sevdanın harına.
O günlerden geriye yorulan dizler kaldı.

Kalbini kilitledin, açıp da giremedim.
Gönül bağına dalıp gülleri deremedim.
Gidişin ani oldu, bir anlam veremedim.
Hep içine kapandın, cevapsız gizler kaldı.


Sabri Koca