Çokça şiirler eskittim,
Kendi hüznümün sağanağında temizlenmeye çalışırken,
Ne sözler devirdim,
Tutmak için kendime söz verirken,
Avuçlarında kaldı yaz,
Ve ben telaşlı bir halde yakalandım,
Gözlerimden seni kaçırırken,

Sen yağmurdan saydın belki ama,
Ben bulutlara anlatıp döktüm sana kendimi,
Sen beni yok sayarken,

Çokça gece atlattım,
Sis kapladı umutlarımın üzerlerini,
Yoktan sebepler yarattım kendime,
İsyanlarım dudaklarıma sindi,
Gözlerinde kaldı sonbahar,
Ve ben sereserpe serildim yere,
Bastıkça üstüme kırdım durdum kendimi,

Sen öylesine sevdin belki ama,
Ben böyle bir aşkı idam edemedim,
Öldüremedim seni,

Çokça hayal yitirdim,
Gerçeklerimi kefil yapmaktan,
Aklım kalbimle harp halinde,
Ölüyorum her geçen gün,
Sen kaybından,
Nasıl bir bekleyiş ki,
Nasıl bir gidiş ki bu,
Kirpiklerimden sayılıyor zaman,
Ve yaş düşüyor gözlerimden,
Ama eksiltmiyor sensizlikten,
"Avutmaya gücü kalmamış bozuk bir saat gibi yalan..."