_ Kırlarda yürürken

endişeli feryatlarla bozguncu renkler özümü kavradı

heyecanlıydım


bir sözüm daha vardı elini uzattığında

yüreğim ve yine öksüz kalan adanmışlığım.

Ey kam

nedir bu kelime sarhoşluğum?

Bir sorum vardı daha doğrusu

neden bu umarsız mutsuzluğum

büyülenmiş ruh saatlerim

yapraklarını topladığım turkuaz çelişkilerimin huzursuzluğu.

Kırlara yürürken uzak bir yerlerden

gerçekten üzmek istesem

garip biçimlerle örülmüş haykırışlarımı hiç yazmaz mıydım?

_ Gri ay ışığıyla

pek kısa bir süre için gece peçeye döndü şimdilik

sarı ağıyla itiraflar sökmek ister gibi yüreğimden

önce salkım saçak başaklarla örtülü vadiyi

sonra adını uçuk mavi geceye fısıldayan titrek sazlıkları avcuna aldı

sessizce yayarak şiiri ay grisi iç çekişlerime.

Adını mırıldanan yağmurlarla penceremde şimdi

kargınmış tin’im

ve sayılmayacak kadar çok pişmanlıklarım.