Bu şiir, insanin içsel yolculuğunda kaybolmuşluk hissiyle yüzleşmesini anlatan derin bir metin."Cam merdiven", "uçurum", "burgulu yol ayrım" gibi imgeler, kişinin hem yükseliş hem düşüş ihtimallerini ayni anda taşiyan bir ruh hâliniyansıtyor. Yağmurun hışımla göğe yükselmesi ise bir tür tersine devinim: Dünyanın olağan akışını bile sorgulatan bir yabancilaşma hali.
Şair, kalabalığın ortasında yalnızlaşmış bir benlik sunuyor bize. Yilların, günlerin birbirini takip edişi içinde yüzünü, yani kimliğini, özünü unutmuş bir anlatıcı var. "Bir takvimin dökülen yapraği"na benzetilen varoluş, hem geçiciliği hem de sürekli yenilenme ihtimalini taşiyor.
Genel olarak şiir, yorgunluk, arayış, kendini yeniden bulma isteği ve içsel bir hesaplaşma duygusu üzerine kurulu. Sözcükler, bir yolculuğun tam ortasinda durup nereye gidildiğini sorgulamanın ağırlığını hissettiriyor.

Emeğinize yüreğinize sağlık

Bu şiir, içsel bir kaybolmuşluk hâlini cam merdivenler, uçurumlar, burgulu yollar ve yağmur gibi imgelerle derin ve sezgisel biçimde anlatıyor. Zamanın akışıyla yüzünü bile unutturan ruh hâli, “kuytudaydım” diyerek hem kaçışı hem de sığınılan gizli bir iç mekânı simgeliyor. Melankolik, sakin ve mistik bir arayış duygusu hâkim.

Tebrikler

Saygılar hocam 🙏🧿