İçimde depreşiyor, geçmiş günün özlemi.
Tozlanmış anılara sarılıp yatıyorum.
Bakmadan geçiyorsun, yaban olduk öyle mi?
Birikmiş tortuları kalbime atıyorum.

Nasıl geldik bu güne, sana bir şeyler oldu.
Eski neşen yok artık, gül benzin bile soldu.
Güzel yüzüne çizgi, saçlarına ak doldu.
Öyle acı bir şey ki, ıstırap tadıyorum.

Ömrümüzün baharı, gelip geçici süsmüş.
Benim de saçlarıma kar taneleri düşmüş.
Gündüzlerim hüzünlü, geceler bana küsmüş.
Gençlik uçup gidiyor, kaşımı çatıyorum.

Kaderin cilvesiyle dolaştım diyar, diyar.
Ondan ayrı günleri, ruhum ölümden sayar.
Desem ki; ölüyorum, çıkıp gelir miydi yar.
Fırtınaya tutuldum, battıkça batıyorum.

Sevdalı gönüllere tuzak kurmak zulümdür.
Bağlarda yağmalanan sanki benim gülümdür.
Çocukluk, gençlik derken; akıbeti ölümdür.
Hazan yağmurlarına gözyaşı katıyorum.

Gençlik çağı dediğin bütün bir ömre değer.
Geçip giden günlere ağlamalıymış meğer.
Giden günü getirmek mümkün olsaydı eğer,
Gençliğimi verene, dünyayı satıyorum.

Sabri Koca