sen ey sevgili!
sevmeme izin yok biliyorsun
bu aralar hiç iyi değilim
aykırı düş kurmaktan korkuyorum
ceza verirler belki
belki de müebbetmi okurlar
ve ben;
ölümcül çaresizliklerin son durağındayım
yani ötekilerin konakladığı mülteci kampında
çoğu kez itiraz ediyorum varlığıma
inkar edilmiş bir kimliğin hükümsüzlüğü,
sarıyor zayi olmuş bedenimi
bazen baskına uğrarım diye düş kurmuyorum
çevirme olur diye çoğu kez yürümüyorum yollarda
haddi hesabı yok gözlerimin katettiği mesafelerin
uyanıkken gördüğüm rüyalara ne demeli
hayal dünyamda bile sokağa çıkma yasağı var
dilime vurulan kelepçe, bana işaret dilini öğretti
haydi gel işaretleşelim mobeselerin görmediği sokakta
sen bana gülücük at,ben sana gül
sevgimiz,yıkık barikatların kuytusunda yeniden yeşersin,
ıssız sokaklar şahidim olsun,
bir gün güneş yeniden doğacak
yarın tekrar bu şehrin sokaklarından çocuk sesleri gelecek
puslu virane olmuş kentim aşka gelecek
ve ben sana yeniden şiir yazacağım...

13 Nisan 2018