9
Yorum
55
Beğeni
5,0
Puan
2042
Okunma
Yaşamak bazen de kötü bir şaka gibi...
Her şey kendimi ertelemekle başladı
unutmakla bir kuşun sesini
es geçmekle güzelliğini bir çiçeğin.
Böyle ezilmezdi kâlbim
izin vermeseydim hüzün üreticilerine
ve koku hafızamı etkisiz hale getirebilseydim eğer
başarabilseydim eğer boşaltmayı
beynimin içindeki toprakları
ki o topraklara papatyalar ekip
kekikler fideleyebilseydim..
B’öyle hatırlamazdım ardımda kalan ömrü
yazgımdan damlayan köz
dağlamasaydı göğsümü
söyle
lütfen bahar insin eteklerime duâlarından
insin omuzlarımdan dağlar
içim fırtına sonrası gibi dağınık
sesim sürgüne gitmiş
inziva öncesiyim anne..
Her şey
kendimi senden eksilmiş hissedince oldu
lütfen tamamla beni...
Cevap Yaz