Gör kendime aşkınla ne çile ördüğümü,
Görsen de için rahat, ettiğine üzülmez,
Dağlarsın ara sıra attığın kör düğümü,
Çilem çirkefleştikçe sıkışır da çözülmez.

Diyarı firar eder, cennette gezdirirsin,
Sevdayı hamur eyler, hazzınla ezdirirsin,
Atarsın ateşlere, hayattan bezdirirsin,
Ama hiç ruhun duymaz, ettiğin de sezilmez.

Böyle taşıdığında beni alıp geçmişe,
Söz kâr eder mi aşka sonsuz kaftan biçmişe,
Efkârımı kesmez ki içsem de birkaç şişe?
Nasıl yürek kahrolup, dilim dilim ezilmez?

Duymayıp yorduğunu işgal etse nicesi,
Bulunmaz o sendeki gizemin bir hecesi,
Atıp da bıraktığın düğümün bilmecesi,
Öyle tarifsizdir ki, resmi bile çizilmez.

Yıllardır çektirip de yaşattığın bu sevda,
Kaynatır yüreğimi dayanılmaz bir tavda,
Eritir yanardağın ateşindeki lavda,
Yine haz alırım da, azabından bezilmez.

Silinemez yürekten bu kavi aşkın soyu,
Kaç hayat yazabilir böyle bir senaryoyu,
Kaynar hücrelerimi tazeler ömür boyu,
Ocağı yüreğimde, harı artar azalmaz.

İstersen dilin dönsün, desin bu aşkı bitir,
Yüreğin zerresini diyebilir mi yitir?
Hadi bitirdim desin, sen de salâvat getir,
Öldürsen de bu aşka mezar dahi kazılmaz.