"Mevsimlerden sonbahardı..
Evinin önünden hep bi kararsızlıkla geçerdim.
Pencerene taş atmayı istediğim zamanlar çok oldu.
Korkardım ama baban çıkar da kızar diye..
Aylardan Eylül,
mevsimlerden sonbahar’dı.
Yapraklar, yeni yeni toprağa düşerdi.
Toprak içine yağmur kokusu sinmiş bahar gibiydi.
Bir de sen,
akıllara zarar veren,
suskunluğuydun çaresizliğimin.
Sonbahar’dı.
Seni düşlemeyi de bilirdim ben,
ama görmeden edemezdi işte manidar gönlüm.
Ne yaparsın...
Sonbahar’dı.
Ve ben oradan geçerken,
sen yaprakların dökülüşünü seyrederdin.
Ben de seni..
Sen buğulu pencerenden gökyüzüne bakarken,
ben fikrimde seni düşlerdim.
Yine bir sonbahar’dı..
Yorgundun,
halsizdin,
çelimsizdin,
savunmasızdın,
umutları elinden korku ile alınmış bir çocuk gibi sessizdin,
sanki koca bir kaya parçasını sırtlamış ceylan yavrusu gibiydin.
Yalnız’dın.
Yalnızlığını paylaştım usulca..
Sonbahar’dı.
Sen gözlerini açıp kaparken,
ben kirpiklerinin güzelliğini bütün detayı ile ilmik ilmik yüreğime işlerdim.
Sen yağmurlu bir yolda yürürken, ben senin adım attığın yerleri ezberimde saklar her adım atışına farklı bir bakış açısıyla sırılsıklam aşık olurdum.
Sonbahar’dı...
Sen beni görmezdin yanımdan geçerken,
ses etmezdim hiç,
yanımdan geçip gidişini izlerdim öyle,
oysa ben,
seni hiç kaybetmedim gözlerimin içinde..
Sonbahar’dı..
Ben yine senin güllerinin dikenine katlandım ve güneşi sana çevirdim.

Sonbahar soğuk geçer, üşütme diye.."
/ 🍃 Sonbahar / Şair Ruhlu Adam 🍂