İnsan, sevince insan oluyor aslında.
Yeniden başlıyor hayata.
İnsan sevince bir tuhaf oluyor yahu.
Nasıl anlatayım bilemedim.
Sevince mutlu oluyorsun ama tarifsiz bir mutluluk bu.
İnsan adım atmaya, koşmaya, görmeye başlıyor sevince.
Ümit ediyor,
Hayal kuruyor sevince.
Sevince daha bi güzelleşiyor dünya.
Ellerim üşümüyor mesela.
Gözlerim gülümsüyor sevince.
Sevemem diyorsun ama seviyorsun.
Öyle güzel bir şey ki bu sevmek.
İnsana yolunu şaşırtır.
Sarhoş eder insanı.
İçi dopdolu olur sevince insan.
Dörtnala koşası gelir.
Gökyüzüne baktıkça onu görür mesela.
Geceleri onu düşünür.
Düşündükçe kurar hayalini onu sevmenin.
Özler elbette özlemez mi hiç?
Hasretinden prangalar eskitir.
Özlemesi de guzeldir sevenin.
Sevene değinmeyin hiç.
O öyle kendi kendine sever durur.
Ben ki sevmişim seni.
Serserice değil adam gibi.
Çok değil, güzel sevmişim.
Seni sevmek bile duamdır benim.
Sevmek seni en yücesiyle sevgilerin...
Her gün yeniden,
Her günüm seninle.
Hep aynı güzellikte.
Hep seni severek geçsin.