Bilirim ben seni de kendimi de.
Bir söğüt ağacının altında nasıl Beklediğimi de.
Gece gündüz demeden düşündüğümü de.
Bilirim ben senin o incecik, narin, buğday tanesi ellerini de.
Göz kapaklarındaki ağartıyı bilirim.
Saçlarındaki o papatya kokusunu bilirim.
Bir ucundan bir ucuna kadar baktığın yerlerin uzaklığını da bilirim.
Bilirim ben senin yalansız gözlerini.
Usulca açan bir çiçek gibi tatlı tebessümünü de.
Neşeli halini de bilirim, hüzünlü halini de.
Hüzünlüyken toprak gibi sert, yağmur gibi ıslak ve buğulu oluşunu bilirim.
Baktığın yerlerde olmak istediğimi de bilirim.
O yerler ne şanslıdır habersizce.
Bilinmezliğini de severim.
İnatçı cesaretini de.
Görmezden gelişini bile severim hâlbuki.
Bilirim her bir zerreni, kaşından, gözüne.
Baştan aşağı şiir oluverişini de.
Ah sen bir bilsen ben ne haldeyim.
Bilsen ki hangi cehennemdeyim.
Ben sana kandığım, yandığım, uyandığım gecelerdeyim.