geriye
bir düş kalır

insanın en çaresiz anı
en karamsar olduğu zamanda vurur insanı
doğum öncesi bir sancıdır bu
bir iğne deliği kadar acıyı
bir ömür taşıyabilir insan
buda dünyanın en büyük yüküdür
yüreği sevda uğruna atan insanların

yavaş yavaş saçları ağrır insanın
elleri, yüzü
ve gözleri
yavaş yavaş yaşar hayatı
ama çabuk ölümü yaşar insan

aslında her gün kokladığın çiçek
açmamıştır o gün
her gün yapraklarını okşadığın ağaç
yapraklarını dökmüştür
deniz maviliğini yitirmiştir belkide
tanıdığın insanlar yabancılaşmıştır
tanımadığın insanlarla doludur etrafın
ceplerin ellerine büyük gelmeye başlamıştır
ne aradığını bilmeden
bilmediğin bir şeyi bulmaya çalışırsın

sonra sevdaya
işte buradayım dersin
tam karşındayım
gör dersin
gözlerime bak dersin
sev dersin
sar, sımsıkı sar dersin
sevda kördür görmez seni

sonra başka bir insan olursun
başka bir insanı seversin
kaçanı kovalasın
yanındakiler yabancıdır çünkü
kapını çalan yabancıdır
gönlünü çalanı ararsın

geriye
bir düş kalır
söyleyecek o kadar çok söz vardır ki
söylemeden içimdeki mezarlara bölüştürürsün
kaç mezar var içinde
kaç kez öldün
onuda bilmez insan
sadece yaşamadığını bilir

sonra durgun denizler kadar sessizleşirsin
sonra sessizce boğulursun
kendi içinde
çünkü aşk susmayı öğretir insana
acı çekmeyi
özlemeyi
yanmayı

dört yanında
dört tarafı beton duvarlarla çevrili bir hapishane gibisindir
soğuk, ürkek, mutsuz

ben de derin bir okyanus kadarsın
sen de görüyorsun bunu
sen de biliyorsun
sen de yaşıyorsun
onlar da görüyor
onlar da biliyor bunu
bunu düş sananlar
bizi öldü sanıyor sevgilim

senin adın şiir olsun
ben içimdeki denize
seni mavi anlatacağım sevgilim


ibrahim dalkılıç

21.02.2018
23.15 izmir