HASRET 2
Ben tanrı dağlarından esen rüzgarım.
Sen Anadolu da ana kucağında beklersin.
Tutuştururum yüreğindeki Türklük ateşini,
Beşikte sallanan koç olurum!

Anamın ak sütünü emerim,
Fırtınalarla kasırgalarla arkadaş olurum!
Yumruklarımla dövüşürüm hep,
Bozkırda uluyan kurt olurum!

Ben Anadolu’yum hey!
Beyaz kartallar dolaşır üstümde…
Irmaklarım türkü söyler.
Sazımda Aşık Veysel olurum!

Gün olur halay çekerim düğünlerde…
Gün olur yaylalara koşarım,
Girerim annemin koynuna,
Gönlünde sevgi olurum!

Erciyes Yaylasında bir ozan,
Başbuğ’una ağıt yakar.
Bir selam etse gurbet ellerden,
Destanlarda kahramanlaşan Ozan Arif olurum!

Palmiye dağlarının eteğinde,
Çeğen tepesinde,
Vurur kutsal toprağın bağrında iki yürek,
Ağlayan gecelerde göz yaşı olurum!

Son kez emzirip bebeğini,
Beline takıp mavzerini,
Vatan savunmasına koşan,
Nene Hatun olurum!

Askere çağırır beni devletim,
Dağlarında nöbetçi olurum.
Kuş uçurtmam sınır boylarından,
Vatanıma zırh olurum.

Gözleri deniz mavisi,
Saçları kurt yelesi,
Yücelerde gezen
Atatürk olurum!

Bu dağlar bu deniz bu gökyüzü…
Hep bizden sorulur.
Bir rüzgar esse şuradan,
Dalgalanan bayrak olurum.
Yusuf Yılmaz