ARTIK UYAN
Yusuf Yilmaz
Var git oğlum sen kendi derdine yan
Git bir köşede çayını yudumla
Gelip geçici heva ve heveslerinle oyalan
Ben elimi başıma koyup memleketime ağlayacağım.

Var git oğlum sen basit ışlerle kafanı yora dur
Gününü gün etmeye bak
Zevke eğlenceye dal
Ben şuracıkta oturum yarınları düşüneceğim

Çocuklarımın istikbalini
Ağlayan annelerin gözyaşlarını
Umudunu yitirmişlerin arayıpta bulamadıklarını
Ne olacak diye kendi kendime soracağım.

Şu dağın ardında yanan ormanları
Irmaktan çekilen suları
Sütten kesilen hayvanları
Düşündükçe uyuyamayacagım.

Ey! Bencil ruhlu yığınlar!
Memleketimin üstünde kara dumanlar dolaşcıkca
Hainler serbestçe kol gezdikçe
Asla mutlu olamayacağım

Hadi kalk uyan!
Uyanmazsan düşman seni uyandırır
Ama geç kalırda bir şey yapamazsak
Yerde kalır kanım

Yiyen ağzın yemez olur
Gören gözlerin görmez olur
Kulakların kevgire döner
Ne olduğunu anlamazsın

Düşman yurdu sarıyor farkında değil misin?
Gafllettekiler uyutuyor seni, sarhoş gibisin
Hainler çoğalıyor bana ne diyorsun
Hayır! hayır! Sen bu değilsin.

Türklüğum yok edilmek isteniyor
Yerine ne idüğu belirsiz insanlar getiriliyor
Nerden çıktı bu zalimler
Uyan! Uyan artık, yeter!
Ben delirmek üzereyim, biliyor musun?