içimde bir uçurum
bir sevdayı arıyorum
yürüyorum, gece ile gündüz
ölüm ile yaşam arasındayım
bir yerlerde sen varsın biliyorum
senin olduğun bir düş’ün içindeyim

ve bir kuş ölüsü var içimde
tüneklerine kadar sığınmışım acının
bir yandan mavi bir okyanusu düşünüyorum
bir yandan fırtınalı bir yalnızlıkla boğuluyorum
ama üstü başı çamur içinde kalan bir çocuğum ben
yüreği mavi bakan bir çocuk

senden sonra
sonsuz yalnızlıklar biriktirdim
alevi içimde yanan volkanlar
bardaktan boşalırcasına yağan yağmurlar
fırtına, boranlar biriktirdim

sokak lambalarına dert anlattım
kaldırımlara öfkelendim
kızdım, ağladım, sustum
hıçkıra hıçkıra içime ağladım
içim bir okyanus kalabalığı
içim okyanusta batan bir gemi

senden sonra
hiç düş görmedim
özlemler boğazıma düğümlendi
yağmurlar hiç durmadan yağdı
kış kadar soğuk bir mevsimde kaldım
bahara hasret yaşadım
bahar sendin
sen gelmedin
ben senden yoksun kaldım

şimdi senden vazgeçsem
kendimi assam bir darağacına
geceden kalma bir karanlığı
sabaha hiç bağlamadan yaşasam
güneş hiç doğmasa bize
biz hiç kavuşmasak
bu dünya ne diye var ki

senden sonra
ben hiç senden vazgeçmedim

ibrahim dalkılıç

19.02.2018
20.50 izmir