Kan çıkmıştı topraktan
Yağmurun suyu değil o renk
Gökkuşağı görmedim ben şehitli
O toprak
Canlar canı aldı alalı
Katildi o hikmet
İnsandı adı
Neyse nefreti hepsine ibret

Dün O kandı
Şehidimin alın terine karışmış
Uykusuna ters düşen gecenin ayazında
Fısıldadığı Allahuekberiydi
Tek umut yarındı

O dalgalanan hilal
Benim şafağıma yüksekteydi
Gitti anasını, kızını yüreğinde yakıp
Vatanı tertemiz alacağı
/verdiği namusta
İspatına çıktı

Ağladıkmı arkasından?
Gülmedik mi içten içe dünya evindeki oyuncaklara
Ne yaptıkta götürdük arkasından?
Gelen askeri karşılayamadığımız gibi
Şehidimizide nasıl yolladık?
Ağladığımız bir saat yettimi nefsiyete?
Yetmiş ki adı "nefis" oldu iki hece
Duy/gulandık mı doğru düzgün
Doğru ya ateş düştüğü yeri yaktıda biz dumandan öksürdük

Nerde gördükte haberimiz oldu?
Bir diziye atlarken çıkan alt yazıdan mı
Beş dakikalık son dakika haberinde mi
İnternetin altında yazan çubuktan mı
Aldık o
İsmi

Alın karamızı buldumda
Benmi yanlış oldum
Düşünemediğimiz uğurları
Kalpte biriken rahatlığı
Kime borçlu kaldıkta
Bu sela boşuna okunmadı?

Bu ezan boşuna EZ’ip AN’madı
Mehmet Akif gecenin bir yarısı
Boşyere ağıtlarla oturmadı
İstiklal marşı
Düşmanı melodisinde gebertip
Müslümanı diriltsin diye yazıldı.

/Oyun bozanlık yapsın diye yaşanmadı
Ne zaferler gördü bu memleket
Öyle ki bir o kadarda mehmetçiğe hasret
Annelerde kuzularını ovalara
Ciğerim! diye sızladığı; gün
Sevdiğim! diye seslendiği; dün
Baba! diye bağıran; yarın çocuğa
Taşlı dikenli topraklara yolladı

Demeyi bilerek kurduğum cümlede
Belki benimle ağlayanda vardı.

Şimdi bastığım toprakları toprak diye geçmemenin
Ağlanan annenin gözyaşına ortak
Yüreğine toprak
Teröre tutsak: GURUR
olmaya
Bir öldük bin dirildik

Kan çıkmıştı topraktan
Kokusuu
Ah o kokusu
Yüreğe buram buram özlem katan
O güzel nuru
Kefensiz yattığı huzura
Erişemeyeceğim dokusu
Gözyaşı mı? Sorma avuçlar dolusu

Çok kan buralar
Küçük kız dolanıyor neye bakıyorsa
Hayallerinde süslediği ailesinimi aramakta
Olamaz yıkık bir evde kalan son oyuncağı, ruh olup giden
Annesimi almıştı?
Toz pembe hayalleri
Pislik kanlarına bulandı
Zavallı
Öğrendi küçük yaşta yaşamayı

Peki ya bebek
Öğrenemeden alıştı
Babasız anasız kalmıştı
Türk’ün askeri sardı

Ben melodisinde kopupta yetişemediğim
Yazıpta anlatamadığım
Göremeyipte ağlayamadığım
Her bir karış toprağın hakkını veremediğim
Üstüne birde gerçekleri anlattığım için
Benden düşen niyetimle bir gözyaşım adına
Gençliğimin geçirdiğim boş zamanımda
Hatırlayacağım
Suçlarıma özür dilerim...